Olmuş yahut olur nitelikteki hadiseleri ve hususları ele alan edebî türlere Roman adı verilir. Diğer türlerden ayrılan en mühim özelliği, uzunluğudur. Romanlarda, toplumsal hadiseler ve temaslar gerçeklere elverişli bir tarzda ele alınır.
"Roman" sözcüğü, Roma İmparatorluğu sınırları içerisinde yaşam sürdüren halk kitlelerinin konuştuğu halk Lâtincesine verilen addır. Sonraları her bireyin anlayabilmesi için bu özümseme ile kaleme alınan destan ve hikâyelere "roman" adı verilmiştir. Roman adı oradan gelmektedir. (H. F. GÖZLER, Örnekleriyle Türkçe ve Edebiyat Bilgileri, s. 303)
İyi bir roman dikkat alımlı olmalı, herkesi ilgilendiren hümanist bir tema taşımalıdır. Romandaki hadiseler arasında kararlı bir sıralama ve bağ bulunmalıdır. Olaylar gerçeğe yakın olmalı, ve kendi içinden doğmalıdır. Romandaki varlıkların kişilikleri yeniden sona kadar mevzuya elverişli kalitede devam etmeli, tezatlar olmamalıdır.
Roman yazarı; romanda oluşturduğu hikayeyi hayatındaki oluşumlarda görebilmelidir. Romandaki davranışlar ve konuşmaların, bireylerin karakterlerinden çıkmasını sağlamalıdır.
Okuyucu, romanı iş olsun diyerek okumaz. Roman okurken teselli bulmak, kendinden uzaklaşmak ister. Romandaki şahıslarla alakadar olmaya başlayacaktır. Olaylar karşısındaki davranışlarının ne olacağını merak eder. Onların başarılarından sevinç duyar. Onların sıkıntılarında canı sıkılır. Empati e kitap romantik yapar. Onların davranışlarını eleştirir. Bu davranışlar içerisinde yapılmaması gerekeni, yapılmamış olanları bulur. Romanı okuyup bitirince umumi bir yargıda yer alır.